Dilencilik, üretmeyi, çalışmayı sevmeyen binlerce kişi tarafından meslek olarak yapılmaktadır. Toplumun sırtında sülük gibi yaşayan bu insanlar, konuşmaları ve davranışları ile duygu sömürüsü yaparak, aslı astarı olmayan yalan hikâyelerle toplumu rahatsız etmektedirler.
Aslında dilencilik sosyal bir yaradır. Sağlıklı bir toplumda üretim, gelir dağılımı, çalışma, eğitim düzeyi dengeli ve yüksek olursa bu toplumda dilenciliği çok ender görürüz. Oda istisna olan bireysel bir duruştur.
Devlet’in, insanları duygu sömürüsü ile kandırmaya çalışan rahatsız eden bu kişileri ciddi bir programla rehabilite etmesi gerekir. Kısacası bu insanları hem bir yandan yasa ile engellerken, diğer yandan sosyal çalışma ile onları üretime ve topluma kazandırabilir.
Umarız böyle bir çalışmayı ciddi bir açılım olarak yakında görürüz.