İnsanlık, ilkel dönemde doğanın gücü karşısında tamamen çaresizdi. Sadece hayatta kalmak için mücadele veriyordu. Aslında doğa insan ve yaşama düşman değil. Onun kendine özgü kuralları var. Biz insanoğlu, ilkel şartlarda bile hep onun sayesinde doyduk, nefes aldık ve hayatta kaldık.
Şuan dünyada iki büyük ve temel yasa çarpışma halinde. Doğanın yasası ve insanoğlunun yasası. Doğa kendi yasa ve döngüsünde sadece gereklilik için var eder ve yok eder. Ama biz insanlar hırs, çıkar, bilgisizlik, dikkatsizlik ve diğer nedenlerden dolayı tarihteki varlığımızın ilk gününden beri bizi besleyen ve koruyan doğa ile savaş halindeyiz. Ama bu savaşı kazanma şansımız yok. Birincisi onun içinde yaşıyoruz ve ondan maksimum yararlanıyoruz. İkincisi kazandığımızı sandığımız anda bile yaşamsal fonksiyonlarımızın çöktüğünü ve tükendiğimizi göreceğimiz için yine kaybetmiş oluyoruz.
Yukarıda saydığım nedenlerden dolayı, hiç geleceği düşünmeden sürekli bir ağaç katliamı yapıyoruz. Daha fazla konut için, yeni tarım alanları için, gerekmediği halde gösteriş olsun diye büyük havaalanları için ve okuyucunun rahatlıkla ekleyebileceği daha bir sürü nedenden dolayı ağaç katliamı ve suni şekilde orman yangınları çıkarıyoruz.
Bu haber hazırlandığı sırada yangına olan maksimum müdahale devam ediyordu.
Bütün bu çıkarcı ve düşüncesiz katliamlar dünyanın akciğerleri olan ormanları yani doğadaki tüm yeşillikleri yok etmek demek. Aynı zamanda ekolojinin dengesini bozuyoruz. Daha da önemlisi ormanlarda yaşayan milyonlarca canlıyı diri diri yakıp yok ediyoruz.
Günümüzde mevsimlerin ekolojik döngülerinin kayması, sağlıklı besin üretiminin azalması ve bütün bunlara bağlı olarak hastalıkları hem yeni türler hem de yoğunluk olarak artması, biz insanların maddi hırs ve çıkardan dolayı yok ettiğimiz ormanların kaybından dolayıdır.
Dünyanın hemen her yerinde her gün bir orman yangını haberi okuyoruz. Dünyanın ciğerleri yanarken, aslında bizim ciğerimiz yanıyor. Dünyanın ve varlığımızın ciğerlerini koruyalım. Bu dünya, bu doğa bizim. Yakmayalım, yanmayalım.
